*”સુદામા દરિદ્ર (ગરીબ) હોવાનું કારણ”*
*સુદામાના સમ્બંધમાં એક મોટી શંકા *”સુદામા દરિદ્ર (ગરીબ) હોવાનું કારણ”*
*સુદામાના સમ્બંધમાં એક મોટી શંકા થાય તેવું તેમનું ચરિત્ર લખાયેલું કથાકારો દ્વારા વાંચવા સાંભળવા મલે છે… કે_*
_સુદામા એક વિદ્વાન બ્રાહ્મણ હતાં_
_પોતાના બાલ સખા કૃષ્ણ થી છુપાવીને ચણા કેવી રીતે ખાઇ શકે ?_
_આજ ભાગવત પર ચર્ચા કરતાં એક વ્યાખાનકારે આ શંકાનું નિરાકરણ કર્યું_
_જે દરેકે સમજવું જરૂરી છે_
_જેથી સુદામાના દરિદ્રયતાની સાચી સમજ આવે. ફેલાયેલી ભ્રાંતિ દૂર થાય_
_સુદામાની દરિદ્રતા અને ચોરી પાછળ એક બહું જ મોટી રોચક અને ત્યાગ-પૂર્ણ કથા છે…_
_એક અત્યંત ગરીબ નિર્ધન ઘરડી ડોશી ભિક્ષા માંગી જીવન નિર્વાહ કરતી હતી….._
_એક સમય એવો આવ્યો કે, તેને પાંચ દિવસ ભિક્ષા ન મળી_
_તે રોજ પાણી પી ને ભગવાન નું નામ લઇ સૂઇ જતી_
_છઠ્ઠા દિવસે તેને ભિક્ષામાં બે મુઠી ચણા મલ્યા_
_પોતાની ઝુંપડી પહોંચતા પહોંચતા રાત થઇ ગઇ_
_ડોશી એ વિચાર કર્યો કે, આ ચણા અત્યારે નહિ, સવારે ઠાકોરજી ને ભોગ લગાવીને ખઇશ_
_આવો વિચાર કરી ચણા કપડાં બાંધી રાખી દિધા. અને વાસુદેવનું નામ જપતાં જપતાં સૂઇ ગઇ_.
_ડોશીના સૂતા પછી એક ચોર ચોરી કરવા માટે તેની ઝુંપડીમાં આવ્યો_
_ચોરે ચણાંની પોટલી જોઇ સમજ્યો કે આમાં સોના ના સિક્કા બાંધ્યા છે અત: તેને ઉપાડી લિધી_.
_ચોરનો પગરવ સાંભળી ડોશી જાગી ગઇ. અને બૂમો પાડવા લાગી_
_બૂમો સાંભળી આજૂબાજૂનાલોકો એકઠાં થઇ ગયા_
_બધા ચોરને પકડવાં દોડ્યા_
_ચણાની પોટલી લઇ ભાગેલા ચોરે પકડાઇ જવાના ભયથી તે સંદીપન મુનિના આશ્રમ માં છુપાઇ ગયો_
_આ સંદીપન મુનિના આશ્રમમાં શ્રી કૃષ્ણ અને સુદામા શિક્ષણ ગ્રહણ કરી રહ્યા હતા_.
_ચોરનો પગરવ સાંભળી ગુરુમાતાને લાગ્યું કે કોઇ આશ્રમમાં આવ્યું છે_
_ગુરુમાતા એ પોકાર કર્યો- કોણ છે ?_
_ગુરુમાતાને પોતાની તરફ આવતાં જોઇ ચોર ચણાની પોટલી ત્યાંજ છોડીને ભાગી ગયો_.
_આ બાજૂ ભૂખથી વ્યાકુળ ડોશીએ જાણ્યું કે ચણાની પોટલી ચોર ઉઠાવી ભાગી ગયો છે_
_તો તેણે શ્રાપ આપ્યો_
_*”મૂજ દીનહીન અસહાયના ચણા જે કોઇ ખાશે તે દરિદ્ર થઇ જશે”.*_
_આ બાજૂ આશ્રમમાં ઝાડૂ લગાવતાં સમયે ગુરુમાતાને તે ચણાની પોટલી મળી_
_ગુરુમાતાએ પોટલી ખોલી ને જોયું તો તેમાં ચણા હતા_
_તે સમયે સુદામા અને શ્રીકૃષ્ણ જંગલમાં લાકડા વિણવા જઇ રહ્યા હતા_
_ગુરુમાતા એ તે ચણાની પોટલી સુદામાને દેતાં કહ્યું_
_બેટા ! જ્યારે ભૂખ લાગે તો તમે બન્ને આ ચણા ખાજો_
_સુદામા તો જન્મજાત બ્રહ્મજ્ઞાની હતા_
_તેમણે જેવી ચણાની પોટલી હાથમાં લિધી_
_બધું રહસ્ય જાણી ગયા_
_સુદામાએ વિચાર કર્યો_
_ગુરુમાતા એ કહ્યું છે કે, આ ચણા બન્ને બરાબર વહેંચી ને ખાજો_
_પણ આ ચણા તો શ્રાપિત છે_
_જો હું આ ચણા ત્રિભુવનપતિ શ્રીકૃષ્ણને ખાવા આપીશ તો મારા પ્રભુની સાથે સાથે ત્રણે લોક દરિદ્ર થઇ જશે_
_નહિ-નહિ હું આવું હરગિઝ નહિ થવા દઉં_
_મારા જીવિત રહેતાં *”પ્રભુ”* દરિદ્ર થાય !_
_એવું હું કદાપિ નહિ કરું!_
_હું આ ચણા ખાઇ જઇશ પણ કૃષ્ણને નહિ ખાવા દઉં !_
_અને સુદામાએ કૃષ્ણથી છુપાવીને બધા ચણા ખાઇ લિધા_
*_અભિશ્રાપિત ચણા ખાઇને સુદામાએ_*
*_દરિદ્રતા વ્હોરી લિધી_*
*_પણ પોતાના સખા_*
*_શ્રીકૃષ્ણ ને બચાવી લિધા_*
*_અદ્રિતીય ત્યાગનું ઉદાહરણ_*
*_પ્રસ્તુત કરવા વાહલા સુદામા એ_*
*_ચોરી-છુપી ચણા_*
*_ખાવાનો અપયશ પણ સહન કર્યો_*
*_તો બહું અન્યાયી ગેરસમજણ_*
*_દેતી કથાની ખરી હકિકત_*
*_સમજાવતાં_*
*_ગહન શંકાનું નિવારણ થયું_.*
_હવે ખબર પડી કે કૃષ્ણને પટરાણીઓ કરતાંય રાજ પાટ કરતાંય સુદામો જ કેમ વહાલો હતો ?_
_એ કાનો કાનુડો તો હતો જ પણ એ યુગપુરુષ પણ હતો_
_સુદામા ના ત્યાગનો, ઉપકારનો , પ્રેમનો બદલો ચૂકવવા એ ત્રણ ભુવનનો નાથ પણ અસમર્થ હતો_
_પરમ જ્ઞાની વિદ્વાન વિપ્ર મિત્ર ના પ્રેમ માટે તરસતો રહ્યો, તે કરુણ રહી ધીરજ ધરી મિત્ર વિરહને આજીવન સહેતો રહ્યો_
_ઉઘાડા પગે દોટ મૂકી એ દ્વારિકા ના ધણી એ એને છાતી સરસો ચાંપવા માટે તો_
_પટરાણીઓ સામે એ મેલા ઘેલા કપડામાં દરિદ્ર થયેલ સુદામાના પગ ઘોયા લૂછ્યા ચરણામૃત ગ્રહણ કર્યું એ જગતના નાથ એ વિરાટસ્વરુપે_
_તાંદુલ ચાવીને દરિદ્તા ટાળવા સંકલ્પ બદ્ધ થયા એ સખા કેશવ એ મિત્ર માધવ_
_મિત્રતા ની વ્યાખ્યા આપવામાં સુદામા કૃષ્ણ એ બધા માપને , પરિમાણને પણ વામણા બનાવી દીધા_
પણ મૂરખ મતિ ધરાવનાર એ સમાજ નો દંભી બુદ્ધિજીવી વર્ગ ઉપાલંભમાં જ, પોતાનું જ મુખ જોવા એ દર્પણ ને ટાળતો રહ્યો,
🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻 તેવું તેમનું ચરિત્ર લખાયેલું કથાકારો દ્વારા વાંચવા સાંભળવા મલે છે… કે_*
_સુદામા એક વિદ્વાન બ્રાહ્મણ હતાં_
_પોતાના બાલ સખા કૃષ્ણ થી છુપાવીને ચણા કેવી રીતે ખાઇ શકે ?_
_આજ ભાગવત પર ચર્ચા કરતાં એક વ્યાખાનકારે આ શંકાનું નિરાકરણ કર્યું_
_જે દરેકે સમજવું જરૂરી છે_
_જેથી સુદામાના દરિદ્રયતાની સાચી સમજ આવે. ફેલાયેલી ભ્રાંતિ દૂર થાય_
_સુદામાની દરિદ્રતા અને ચોરી પાછળ એક બહું જ મોટી રોચક અને ત્યાગ-પૂર્ણ કથા છે…_
_એક અત્યંત ગરીબ નિર્ધન ઘરડી ડોશી ભિક્ષા માંગી જીવન નિર્વાહ કરતી હતી….._
_એક સમય એવો આવ્યો કે, તેને પાંચ દિવસ ભિક્ષા ન મળી_
_તે રોજ પાણી પી ને ભગવાન નું નામ લઇ સૂઇ જતી_
_છઠ્ઠા દિવસે તેને ભિક્ષામાં બે મુઠી ચણા મલ્યા_
_પોતાની ઝુંપડી પહોંચતા પહોંચતા રાત થઇ ગઇ_
_ડોશી એ વિચાર કર્યો કે, આ ચણા અત્યારે નહિ, સવારે ઠાકોરજી ને ભોગ લગાવીને ખઇશ_
_આવો વિચાર કરી ચણા કપડાં બાંધી રાખી દિધા. અને વાસુદેવનું નામ જપતાં જપતાં સૂઇ ગઇ_.
_ડોશીના સૂતા પછી એક ચોર ચોરી કરવા માટે તેની ઝુંપડીમાં આવ્યો_
_ચોરે ચણાંની પોટલી જોઇ સમજ્યો કે આમાં સોના ના સિક્કા બાંધ્યા છે અત: તેને ઉપાડી લિધી_.
_ચોરનો પગરવ સાંભળી ડોશી જાગી ગઇ. અને બૂમો પાડવા લાગી_
_બૂમો સાંભળી આજૂબાજૂનાલોકો એકઠાં થઇ ગયા_
_બધા ચોરને પકડવાં દોડ્યા_
_ચણાની પોટલી લઇ ભાગેલા ચોરે પકડાઇ જવાના ભયથી તે સંદીપન મુનિના આશ્રમ માં છુપાઇ ગયો_
_આ સંદીપન મુનિના આશ્રમમાં શ્રી કૃષ્ણ અને સુદામા શિક્ષણ ગ્રહણ કરી રહ્યા હતા_.
_ચોરનો પગરવ સાંભળી ગુરુમાતાને લાગ્યું કે કોઇ આશ્રમમાં આવ્યું છે_
_ગુરુમાતા એ પોકાર કર્યો- કોણ છે ?_
_ગુરુમાતાને પોતાની તરફ આવતાં જોઇ ચોર ચણાની પોટલી ત્યાંજ છોડીને ભાગી ગયો_.
_આ બાજૂ ભૂખથી વ્યાકુળ ડોશીએ જાણ્યું કે ચણાની પોટલી ચોર ઉઠાવી ભાગી ગયો છે_
_તો તેણે શ્રાપ આપ્યો_
_*”મૂજ દીનહીન અસહાયના ચણા જે કોઇ ખાશે તે દરિદ્ર થઇ જશે”.*_
_આ બાજૂ આશ્રમમાં ઝાડૂ લગાવતાં સમયે ગુરુમાતાને તે ચણાની પોટલી મળી_
_ગુરુમાતાએ પોટલી ખોલી ને જોયું તો તેમાં ચણા હતા_
_તે સમયે સુદામા અને શ્રીકૃષ્ણ જંગલમાં લાકડા વિણવા જઇ રહ્યા હતા_
_ગુરુમાતા એ તે ચણાની પોટલી સુદામાને દેતાં કહ્યું_
_બેટા ! જ્યારે ભૂખ લાગે તો તમે બન્ને આ ચણા ખાજો_
_સુદામા તો જન્મજાત બ્રહ્મજ્ઞાની હતા_
_તેમણે જેવી ચણાની પોટલી હાથમાં લિધી_
_બધું રહસ્ય જાણી ગયા_
_સુદામાએ વિચાર કર્યો_
_ગુરુમાતા એ કહ્યું છે કે, આ ચણા બન્ને બરાબર વહેંચી ને ખાજો_
_પણ આ ચણા તો શ્રાપિત છે_
_જો હું આ ચણા ત્રિભુવનપતિ શ્રીકૃષ્ણને ખાવા આપીશ તો મારા પ્રભુની સાથે સાથે ત્રણે લોક દરિદ્ર થઇ જશે_
_નહિ-નહિ હું આવું હરગિઝ નહિ થવા દઉં_
_મારા જીવિત રહેતાં *”પ્રભુ”* દરિદ્ર થાય !_
_એવું હું કદાપિ નહિ કરું!_
_હું આ ચણા ખાઇ જઇશ પણ કૃષ્ણને નહિ ખાવા દઉં !_
_અને સુદામાએ કૃષ્ણથી છુપાવીને બધા ચણા ખાઇ લિધા_
*_અભિશ્રાપિત ચણા ખાઇને સુદામાએ_*
*_દરિદ્રતા વ્હોરી લિધી_*
*_પણ પોતાના સખા_*
*_શ્રીકૃષ્ણ ને બચાવી લિધા_*
*_અદ્રિતીય ત્યાગનું ઉદાહરણ_*
*_પ્રસ્તુત કરવા વાહલા સુદામા એ_*
*_ચોરી-છુપી ચણા_*
*_ખાવાનો અપયશ પણ સહન કર્યો_*
*_તો બહું અન્યાયી ગેરસમજણ_*
*_દેતી કથાની ખરી હકિકત_*
*_સમજાવતાં_*
*_ગહન શંકાનું નિવારણ થયું_.*
_હવે ખબર પડી કે કૃષ્ણને પટરાણીઓ કરતાંય રાજ પાટ કરતાંય સુદામો જ કેમ વહાલો હતો ?_
_એ કાનો કાનુડો તો હતો જ પણ એ યુગપુરુષ પણ હતો_
_સુદામા ના ત્યાગનો, ઉપકારનો , પ્રેમનો બદલો ચૂકવવા એ ત્રણ ભુવનનો નાથ પણ અસમર્થ હતો_
_પરમ જ્ઞાની વિદ્વાન વિપ્ર મિત્ર ના પ્રેમ માટે તરસતો રહ્યો, તે કરુણ રહી ધીરજ ધરી મિત્ર વિરહને આજીવન સહેતો રહ્યો_
_ઉઘાડા પગે દોટ મૂકી એ દ્વારિકા ના ધણી એ એને છાતી સરસો ચાંપવા માટે તો_
_પટરાણીઓ સામે એ મેલા ઘેલા કપડામાં દરિદ્ર થયેલ સુદામાના પગ ઘોયા લૂછ્યા ચરણામૃત ગ્રહણ કર્યું એ જગતના નાથ એ વિરાટસ્વરુપે_
_તાંદુલ ચાવીને દરિદ્તા ટાળવા સંકલ્પ બદ્ધ થયા એ સખા કેશવ એ મિત્ર માધવ_
_મિત્રતા ની વ્યાખ્યા આપવામાં સુદામા કૃષ્ણ એ બધા માપને , પરિમાણને પણ વામણા બનાવી દીધા_
પણ મૂરખ મતિ ધરાવનાર એ સમાજ નો દંભી બુદ્ધિજીવી વર્ગ ઉપાલંભમાં જ, પોતાનું જ મુખ જોવા એ દર્પણ ને ટાળતો રહ્યો,
🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻
