” કોઇ અજાણ્યો ચહેરો વહેલી સવારે ‘સબરસ’ આપી ગયો…
જાણે નૂતન વર્ષની બધી શુભેચ્છાઓ નો સાર આપી ગયો.!
વહેલી પરોઢે કુરિયર માં કુદરતનો સંદેશ જાણે આપી ગયો.!
આમ ખારું ને તો ય નામ મીઠું.!?
સવાલ આવો મૂકતો ગયો…
નાના ચાર ટુકડા દઇ,
વિચારતો કરતો ગયો.
પ્રમાણ જાળવો તો મીઠું,
ને નહીં તો ખારું.!
સબરસ દઈ – આ જીવન સત્ય પ્રગટ કરતો ગયો.!!
જીવનના કડવા, ખાટા, તૂરા રસને
સમરસ કરવાનો કિમીયો દેતો ગયો….
થોડી અમથી બોણી સામે બેશ-કિંમતી દેતો ગયો.!!
સ્વાદ અને જીવન :
બેસ્વાદ – ફીકા બનતા અટકાવવાની જાણે સામગ્રી આપતો ગયો….
ને આ સામગ્રી તો હાથવગી છે,
એનું ભાન કરાવતો ગયો.!!
જમણ હો કે જીવન :
સ્વાદ વિનાની સજાવટ થી નકામા.!
પણ બેઉનો ‘આસ્વાદ’ લેવાની ચાવી સબરસ માં….
સપરમા દહાડે આ ગુરુચાવી દેતો ગયો….
નવા વર્ષની પહેલી-વહેલી પરોઢે ધન્ય કરતો ગયો,
એક નિર્દોષ – માસૂમ છોકરો, સબરસ સાથે
કેટલું બધું દેતો ગયો!
